غبار باستانی و پنهان می تواند اسرار گذشته ماه را فاش کند
او این را به اشتراک می گذارد
عضو
شما آزاد هستید که این مقاله را تحت مجوز Attribution 4.0 International به اشتراک بگذارید.
طبق یک مطالعه جدید، لایه ای باستانی از مواد سنگی و غبارآلود که توسط جریان های گدازه ای دوره ای پوشانده شده و اکنون در زیر سطح ماه مدفون شده است، ممکن است ایده جدیدی از گذشته عمیق ماه ارائه دهد.
تیجوان ژو، استادیار ژئوفیزیک در ایالت پن می‌گوید: «با استفاده از پردازش دقیق داده‌ها، شواهد جالب جدیدی پیدا کردیم که نشان می‌دهد این لایه دفنی که پالئورگولیت نامیده می‌شود، ممکن است بسیار ضخیم‌تر از آن چیزی باشد که قبلاً انتظار می‌رفت.
این لایه ها از زمان شکل گیری خود تغییری نکرده اند و می توانند رکوردهای مهمی برای تعیین برخورد اولیه سیارک و تاریخچه آتشفشانی ماه باشند.
این تیم به رهبری ژو، تجزیه و تحلیل جدیدی از داده‌های راداری جمع‌آوری‌شده توسط ماموریت Chang'e 3 چین در سال 2013 انجام داد که اولین اندازه‌گیری مستقیم راداری زمینی را بر روی ماه انجام داد.
محققان یک لایه ضخیم از پالئورگولیت، تقریباً 16 تا 30 فوتی را شناسایی کرده اند که بین دو لایه سنگ گدازه ای قرار گرفته است که گمان می رود قدمت آنها 2.3 و 3.6 میلیارد سال باشد. به گفته محققان، نتایج نشان می دهد که پالئورگولیت بسیار سریعتر از تخمین های قبلی یعنی 6.5 فوت در هر میلیارد سال تشکیل شده است.
ماه در طول تاریخ خود فعالیت های آتشفشانی را تجربه کرده است و سنگ های گدازه ای را بر روی سطح رسوب می دهد. به گفته محققان، با گذشت زمان، این سنگ به غبار و خاکی به نام سنگ‌لیت، با شوک‌های مکرر سیارکی و هوازدگی کیهانی متلاشی شد و تنها توسط جریان‌های گدازه‌ای بعدی مدفون شد.
جو گفت: «دانشمندان قمری دهانه‌های روی ماه را می‌شمارند و از مدل‌های رایانه‌ای برای تعیین میزان تولید سنگ سنگی استفاده می‌کنند. «اکتشافات ما اتفاقات دو و سه میلیارد سال پیش را محدود می کند. این یک کمک بسیار منحصر به فرد به این کار است."
تحقیقات قبلی مجموعه داده های ایجاد شده توسط مریخ نورد Yutu را بررسی کرده است که پالس های الکترومغناطیسی را به فضای زیرزمینی ماه می فرستد و به هنگام بازتاب آن ها گوش می دهد. زو می گوید که تیم او یک جریان داده چهار مرحله ای را برای بهبود سیگنال و سرکوب نویز داده ایجاد کرده است.
دانشمندان در حال مشاهده تغییرات در قطبیت هستند زیرا پالس های الکترومغناطیسی از سنگ های متراکم گدازه و پالئورگولیت عبور می کنند و به تیم اجازه می دهد بین لایه های مختلف تمایز قائل شود.
ژو می‌گوید: «مقاله ما اولین شواهد ژئوفیزیکی را ارائه می‌کند تا ببینیم چگونه این نفوذپذیری الکترومغناطیسی از مقدار کمی برای پالئورگولیت به مقدار زیاد برای جریان‌های گدازه تغییر می‌کند.
ما این تغییر قطبیت را در داده‌ها کشف کردیم و یک تصویر ژئوفیزیکی دقیق از سطح زیرزمین تا عمق چند صد متری ایجاد کردیم.
به گفته این تیم، نتایج ممکن است نشان دهنده فعالیت بالاتر شهاب سنگ در منظومه شمسی در این دوره میلیاردها سال پیش باشد.
زو می‌گوید ابزارهای پردازش داده‌ها را می‌توان برای تفسیر داده‌های مشابه جمع‌آوری‌شده در طول ماموریت‌های آینده به ماه، مریخ یا جاهای دیگر در منظومه شمسی استفاده کرد. تیم او اکنون در حال کار با فناوری یادگیری ماشین برای بهبود بیشتر نتایج است.
جو می‌گوید: «من می‌توانم بگویم که از تکنیک‌های سنتی پردازش داده‌ها استفاده کردیم، اما به داده‌ها دقیق‌تر نگاه کردیم و گردش کار مناسبی را برای چنین داده‌های قمری طراحی کردیم، زیرا محیطی بسیار متفاوت از زمین است.
مطالعه در ظاهر می شود نامه هایی برای تحقیقات ژئوفیزیک.
Jinhai Zhang و Yangting Lin، اساتید آکادمی علوم چین، در این مطالعه مشارکت داشتند.
منبع: Penn State
[ad_2]