رازهای ناشناخته کاشی فیروزه

از این رو حسین کاشی به «نایب حسین کاشی» مشهور شد. این لوحهٔ کاشی فیروزه رنگ، به طول ۴۴ و عرض ۲۹ سانتیمتر با خطوط کوفی و نسخ برجسته، قدیمیترین و زبدهترین اثر موزهٔ امامزاده یحیی است و در اطراف آن، حاشیهای شامل آیهٔ ۶۰ از سورهٔ مائده است. ↑ هنرفر، تزئینات کاشیکاری در مسجد جامع اصفهان، ۴۴. این شهر در غرب ایران و شرق منطقهٔ کردستان قرار گرفتهاست. این شهر در اوایل اسلام «مَنَلی» یا «ری مَنَلی» نام داشت، و در دوران خلافت عباسیان نیز «زیدیه» نامیده شد. این صفحه آخرینبار در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ ساعت ۱۹:۲۸ ویرایش شده است. صورتهای دیگر این نام شامل پارتی šhypwhr؛ فارسی میانه با خط پهلوی کتیبهای šhpwhry (???????)؛ پهلوی - مانوی š’bwhr؛ پهلوی کتابنویس šhpwhl؛ ارمنی šapowh؛ سریانی šbwhr؛ سغدی š’p(‘)wr؛ یونانی Sapur ,Sabour و Sapuris؛ لاتین Sapores و Sapor؛ عربی سابور و شابور؛ و فارسی نو شاپور، شاهپور و شاهفور است. نقشهٔ این مسجد چهارایوانی است و شامل سردر در شمال، شبستان در جنوب، رواق در شرق آموزش کاشی هفت رنگ و غرب است. اسلامآباد غرب به همراه کرمانشاه، گیلانغرب، ایوانغرب، سرپل ذهاب و قصر شیرین از مراکز اصلی ایل کلهر است.

قدیمیترین بقایای سنگوارهٔ انسان که در ایران یافت شده مربوط به غار وزمه در شهرستان اسلامآباد است. در سال ۱۳۱۴ به دستور رضاشاه نام کلهر به باوندپور، و نام هارونآباد به «شاهآباد» و سپس به «شاهآباد غرب» تغییر یافت. پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ نام شهر به دستور محمد یزدی به اسلامآباد غرب تغییر پیدا کرد. به نظر میرسد به علت حادثهای دچار خرابی شد و در سدهٔ نهم، امیر یوسف خواجه دستور مرمت بنا را داد. به علت قرار داشتن بر سر راه اصلی مرکز ایران، مرز عراق، و مسیر ارتباطی کرمانشاه - قصر شیرین - خسروی (در کنار مرز) از اهمیتی ویژهای برخوردار است. توس شهری تاریخی در استان خراسان رضوی که در ۲۰ کیلومتری شمال غربی مشهد واقع شده است. اسلامآباد غرب، واقع در استان کرمانشاه، با دارا بودن ۱۱۰ هزار هکتار از جنگلهای بلوط ایرانی، به عنوان پایتخت جنگلهای بلوط ایران شناخته میشود. پانزدهم دیماه ۹۹ طی مراسمی در کاخ موزه نیاوران شهر رشت به عنوان شهر ملی هنرهای سنتی ایران با محوریت رشتیدوزی، موفق به دریافت گواهینامه ملی شد. در الواح به دست آمده از تپهٔ چیاگاوانه، به دفعات از شهری به نام پالوم نام برده شده که گمان میرود نام قدیم شهر اسلامآباد است.

تا سال ۱۳۱۴ شهر اسلامآباد روستایی به نام ئارونآباد (هارونآباد) بود و یکی از آبادیهای بخش کلهر محسوب میشد. او اصالتاً از استان آذربایجان شرقی و شهر تیمورلو است. از نظر جمعیت دومین شهر استان کرمانشاه بعد از شهر کرمانشاه است و به پایتخت جنگلهای بلوط ایران معروف است. اسلامآباد غرب (به کردی شاباد) از شهرهای استان کرمانشاه است که با ارتفاع ۱,۳۳۵ متر، در دشتی در ۴۶۸ کیلومتری جنوب غربی تهران و ۵۴ کیلومتری جنوب غربی کرمانشاه، سر راه اهواز به قصر شیرین و کرمانشاه به سومار، قرار دارد. در درازای جغرافیایی ۴۶ درجه و ۳۱ دقیقه و در پهنای جغرافیایی ۳۴ درجه و ۶ دقیقه و در بلندی ۱۳۳۵ متری از سطح دریا، در ۶۵ کیلومتری جنوب باختری کرمانشاه و در مسیر راه کرمانشاه - خسروی قرار دارد. این مسجد در محله گود عربان که در قدیم به محله اسحق بیگ معروف بوده واقع در جنوب خیابان لطفعلیخان زند و در نزدیکی حرم شاهچراغ و در تاریخ ۱۲۹۴ ه.ق آغاز و در تاریخ ۱۳۰۵ ه.ق به پایان رسانید که به هزینه شخصی میرزا حسنعلی نصیرالملک شیرازی و معماری میرزا رضا کاشی گر و حاج محمد حسن معمار ساخته شده است. مهندسین لایق هروی را جمع، استشاره و استخاره نموده در ۱۴ حمل سال مذکور کار ترمیم آن آغاز گردید.

شاردن نیز میآورد که شاه عباس برای شتاب کار قصد داشت تا سنگهای ازاره را از مسجد جامع بیاورد اما ملایان خود را به پای او افکندند و او را منصرف کردند و در همین زمان نیز خبر کشف معدن سنگ مرمر در اردستان میرسد که باعث میشود مسجد جامع ویران نگردد. فرهاد میرزا نیز به این موضوع اشاره کردهاست. بنا بر برخی روایتها، این مسجد بر آثار یک آتشکده بنا شده است و گمان میرود این تغییر در سالهای آغازین ورود اسلام یا در دوره سلجوقیان صورت پذیرفته است. شهری که بنای آن را به خلیفهٔ وقت عباسی «هارونالرشید»، در سالهای ۱۴۸ تا ۱۹۳ هجری قمری، نسبت میدهند. در زمستان ۱۲۴۶ هجری قمری، طاعون شدید در گیلان شایع شد و در حدود شش هزار نفر را از پای درآورد. موزه قوچان در سال ۱۳۸۵ به عنوان «موزه مردمشناسی» دوباره ساماندهی شد و از سوی شهرداری به اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری واگذار شد. به عنوان حلال در محصولات دارویی تزریقی نیز بکار میرود. رواق شرقی که یک ردیف رواق است نیز مدخلی به بیرون دارد که در قیاس با سردر اصلی، مدخلی فرعی محسوب میشود. «مندلی» اولین نامی است که این شهر، به آن شهرت یافته که احتمالاً متعلق به زمان حکومت ساسانیان است.