گروهی که مورد لعن و نفرین قرآنند

علی بن ابوحمزه (ره) از شاگردان امام كاظم (علیه السلام) بود، روزی امام كاظم (علیه السلام) به او فرمود: بزودی شخصی از مردم مغرب ، با تو ملاقات می كند، و از تو درباره من سوالی می كند در پاسخ بگو؛ او امام ما است كه امام صادق(علیه السلام) او را به امامت بعد از خود تعیین نموده است ، و مسائلی از حلال و حرام می پرسد، جواب مسائل او را بده . علی بن ابوحمزه گفت : نشانه آن مرد مغربی چیست؟ امام كاظم (علیه السلام) فرمود: او بلند قامت و تنومند است و نامش یعقوب بن یزید می باشد كه رئیس قوم خود است، اگر خواست ، نزد من بیاید، او را نزد من بیاور. علی بن ابوحمزه (ره) می گوید: كنار كعبه رفتم و مشغول طواف بودم ، ناگاه مرد بلند قامت و تنومندی نزد من آمد و گفت : می خواهم درباره صاحب تو، سوال كنم . گفتم : درباره كدامیك از اصحاب ؟

گفت : درباره موسی بن جعفر (علیهما السلام) گفتم : نامت چیست؟ گفت : یعقوب بن یزید گفتم : اهل كجا هستی ؟ گفت : اهل مغرب گفتم : چگونه مرا شناختی ؟ گفت : در عالم خواب دیدم ، شخصی به من گفت : با علی بن ابوحمزه ملاقات كن ، آنچه سوال كردی، از او بپرس ، جویای حال تو شدم سرانجام در اینجا تو را پیدا كردم . گفتم : همین جا اندكی بنشین تا من طواف خود را تمام كنم و سپس نزد تو می آیم ، طواف را به پایان رسانیدم و نزد یعقوب آمدم و با او مقداری گفتگو نمودم ، فهمیدم كه مردی خردمند و هشیار است ، از من خواست او را به حضور امام كاظم (علیه السلام) ببرم ، او را به محضر امام علیه السلام آوردم . وقتی كه امام كاظم (علیه السلام) او را دید، فرمود: ای یعقوب بن یزید، دیروز آمدی و در فلان محل بین تو و برادرت، درگیری شد و به همدیگر ناسزا گفتید، چنین برخورد و روش از دین من و دین پیروانم نیست ، و ما به هیچیك از شیعیان خود نگفته ایم كه رفتارشان چنین باشد، از خدا بترس ، بین شما بزودی (به خاطر قطع رحم) بر اثر مرگ جدایی می افتد، برادرت در همین سفر، قبل از آنكه به وطن برسد می میرد، و تو از كرده خود پشیمان می شوی ، شما قطع رحم نموده اید و نسبت به همدیگر قهر هستید، خداوند عمر شما را كوتاه نمود. یعقوب گفت : ای پسر رسول خدا! تكلیف من چه می شود، و مرگ من كی فرا می رسد؟ امام كاظم (علیه السلام) فرمود: مرگ تو نیز (به خاطر قطع رحم) فرا رسیده بود، ولی تو در فلان منزل ، نسبت به عمه ات صله رحم كردی، خداوند بیست حج (سال) عمر تو را تاءخیر انداخت . علی بن حمزه می گوید: سال بعد، یعقوب را در مكه دیدم و به من خبر داد كه برادرم قبل از رسیدن به وطن از دنیا رفت و در همان راه ، او را دفن كردم.
امام صادق علیه السلام می فرمایند: به خدا پناه می بریم از گناها نی كه مایه تسریع نابودی است، مرگ ها را نزدیك و شهرها را از ساكنین، خالی می سازد و آن گناهان، قطع رحم، آزردن پدر و مادر وترك احسان و نیكی (به آنان) است. (اصول كافی، ج 2، ص 448)

حد و مرز صله رحم

صفوان جمال گوید: میان امام صادق (علیه السلام) و عبداللّه بن حسن ، سخنی در گرفت تا به جنجال كشید به طوری كه مردم اجتماع كردند، امام با عبداللّه با این وضع از هم جدا شدند. صبح بعد دنبال كاری بیرون رفتم ، ناگاه امام صادق (علیه السلام) را در خانه عبداللّه بن حسن دیدم كه می فرماید: ای كنیز! به عبداللّه بگو بیاید، او بیرون آمد و گفت : یا اباعبد اللّه چرا بامداد زود به اینجا آمده ای ؟. امام صادق (علیه السلام) فرمود: من دیشب آیه ای از قرآن تلاوت كردم كه مرا پریشان كرد. عبداللّه گفت : كدام آیه؟

امام صادق (علیه السلام) فرمود: این آیه (21 سوره رعد) را كه می فرماید: والذین یصلون ما امراللّه به ان وصل و یخشون ربهم و یخافون سوء الحساب. صاحبان اندیشه ، كسانی هستند كه پیوندهائی را كه خداوند به آن امر كرده است ، برقرار می دارند و از پروردگارشان می ترسند و از بدی حساب روز قیامت ، بیم دارند. عبداللّه گفت : راست گفتی ، گویا من این آیه را هرگز در كتاب خدا نخوانده بودم ، سپس عبداللّه با امام صادق (علیه السلام) دست به گردن هم انداختند و گریه كردند. به این ترتیب می بینیم این حدیث حاكی است كه صله رحم و نبریدن از خویشاوند - اگر چه خویشان در حد گمراهی و فسق باشند - لازم است . تا آنجا كه طبق حدیث دیگر، شخصی به امام صادق (علیه السلام) عرض كرد: پسر عموئی دارم كه هر چه به او می پیوندم او را با من قطع رابطه می كند، تا اینكه تصمیم گرفتم ، من هم از او ببرم ، امام (علیه السلام) فرمود: اگر تو رعایت پیوند را بكنی خداوند بین شما پیوند ایجاد خواهد كرد، وگرنه خداوند از هر دو شما ببرد.

و حسن ختامی با رنگ سخنان گهربار اهل بیت علیهم السلام

حضرت سجاد علیه السلام فرمود: هر كس دوست دارد، خدا عمرش را طولانی و روزی اش را افزایش دهد، باید صله رحم كند. (اصول كافی، ج 2، ص 156)

امام صادق علیه السلام از جدش امام سجاد علیه السلام نقل می كند كه فرمود: از معاشرت و دوستی با كسی كه با بستگان خود قطع رحم كرده بپرهیز، زیرا چنین كسی را در سه جای كتاب خدا (قرآن) مورد لعن و نفرین یافته ام. (سفینة البحار، ج 1، ماده رحم)

در جای دیگر می فرماید: به خدا پناه می بریم از گناها نی كه مایه تسریع نابودی است، مرگ ها را نزدیك و شهرها را از ساكنین، خالی می سازد و آن گناهان، قطع رحم، آزردن پدر و مادر وترك احسان و نیكی (به آنان) است. (اصول كافی، ج 2، ص 448)

حضرت امام باقر (علیه السّلام) فرمودند: صله ارحام عمل را پاک و پرثواب ترمی کند و اموال را می افزاید و دفع بلا می کند و حساب را آسان می کند. (اصول کافی جلد 4 ،ص 447)

منابع:
سایت اندیشه قم
داستان دوستان/محمد محمدی اشتهاردی
داستانهای شنیدنی از چهارده معصوم(علیهم السلام)/ محمد محمدی اشتهاردی