بر اساس یک مطالعه جدید، اگر گزینه ها را تا حد امکان با دقت مقایسه کنیم - و اگر متوجه شویم که انجام داده ایم، تصمیمات ما درست به نظر می رسد.
به گفته محققان، این نیاز به ظرفیت درون نگری دارد.
خرید ماشین دست دوم با قیمت مناسب خوب است. اما انتخاب یک دونات خوشمزه در سوپرمارکت ما را زیر سوال می برد. در نهایت، تصمیم گرفتیم امسال سالم‌تر غذا بخوریم - پس بهتر نیست یک سیب بخریم؟
همه ما زمانی این احساس را تجربه کرده‌ایم: برخی از تصمیم‌ها به طور شهودی درست به نظر می‌رسند، در حالی که برخی دیگر باعث می‌شوند ما مشکوک شویم و حتی ممکن است باعث شود در انتخاب‌های اولیه خود تجدیدنظر کنیم. اما این احساس از کجا می آید؟
برای اولین بار، محققان این موضوع را به طور سیستماتیک بررسی کردند. آنها از داده‌های تجربی برای توسعه یک مدل کامپیوتری استفاده کردند که می‌تواند پیش‌بینی کند که یک فرد چگونه بین گزینه‌های مختلف انتخاب می‌کند و چرا ممکن است متعاقباً درباره تصمیمی که گرفته‌اند احساس اطمینان یا تردید کنند.
رافائل پولونیا، استاد دانشگاه گفت: «با استفاده از مدل خود، ما با موفقیت نشان داده‌ایم که اگر تلاش زیادی برای سنجش گزینه‌های مختلف انجام داده باشیم، احتمالاً تصمیمات درستی خواهند بود و علاوه بر این، آگاه باشیم که این کار را انجام داده‌ایم.» سرپرست آزمایشگاه علوم عصبی برای راه حل ها در ETH زوریخ است.
بنابراین، توانایی زیر سوال بردن و تجدید نظر در تصمیمات بد بستگی به این دارد که چقدر می توانیم خودمان قضاوت کنیم که آیا گزینه ها را به دقت سنجیده ایم یا اجازه داده ایم در طول فرآیند تصمیم گیری حواسمان پرت شود. این خودآگاهی که متخصصان معمولاً آن را درون نگری می نامند، پیش نیاز اساسی برای خودکنترلی است.
اعتمادی که ما به تصمیمات خود داریم مبتنی بر ارزیابی های ذهنی ارزش است که معمولاً به طور خودکار و بدون شک به عنوان بخشی از زندگی روزمره خود انجام می دهیم. پولونیا و تیمش برای امکان تجزیه و تحلیل سیستماتیک نحوه عملکرد این فرآیند، نحوه ارزیابی و انتخاب غذاهای روزانه توسط افراد مورد آزمایش را بررسی کردند.
محققان از 35 شرکت کننده در این مطالعه خواستند تا 64 محصول از دو سوپرمارکت زنجیره ای سوئیس را ارزیابی کنند. محققان تصویری از هر محصول را روی صفحه نمایش دادند و از آنها پرسیدند که در پایان آزمایش چقدر دوست دارند بخورند. در بخش دوم آزمایش، آزمودنی‌ها مجموعه‌ای از عکس‌ها را بررسی کردند که دو محصول را همزمان نشان می‌داد. در هر مورد، محققان از آنها خواستند که بین دو گزینه - یک دونات یا سیب، یک پیتزا یا گلابی - انتخاب کنند و سپس ارزیابی کنند که چقدر به تصمیم خود اطمینان دارند.
برای اینکه آزمایش تا حد امکان واقعی باشد، شرکت کنندگان مجبور بودند محصولات را بعد از آزمایش بخورند. محققان در طول مراحل ارزیابی و تصمیم‌گیری از یک اسکنر چشم استفاده کردند تا تعیین کنند که آیا شرکت‌کنندگان زمان بیشتری را به یکی از این دو محصول نگاه می‌کنند، چقدر نگاهشان از چپ به راست تغییر می‌کند و چقدر سریع تصمیم خود را می‌گیرند.
با استفاده از این داده ها و مجموعه ای مشابه از داده های یک گروه تحقیقاتی متفاوت، پولونیا و دانشجوی دکترای او هیروئن بروس یک مدل کامپیوتری ایجاد کرده اند که می تواند شرایطی را پیش بینی کند که تحت آن افراد به تصمیمات خود اعتماد می کنند یا به آنها اعتماد ندارند.
پولانیا می‌گوید: «ما متوجه شدیم که اگر افراد به خود نگاه کنند که به مقایسه گزینه‌های مختلف توجه کافی نکرده‌اند، به‌ویژه به احتمال زیاد احساس بدی نسبت به یک تصمیم دارند.
این مدل از الگوهای حرکت چشم شرکت کنندگان برای تعیین میزان تلاش آنها برای ارزیابی و مقایسه محصولات مختلف استفاده می کند. کسی که زمان می‌گذارد و همیشه هر دو گزینه را در ذهن خود نگه می‌دارد، تلاش زیادی کرده است، در حالی که کسانی که تمایل دارند فقط روی یک گزینه تمرکز کنند و دیگری را نادیده بگیرند، کمتر مراقب هستند.
بهترین راه برای نشان دادن این یافته‌ها، نگاه کردن به مثالی از زندگی روزمره است: اگر بدون فکر یک دونات را به سبد خرید خود اضافه کنیم، حتی پس از بیان قصد خود برای خوردن سالم‌تر، و سپس متوجه شویم که حتی به جایگزین‌های سالم‌تری هم فکر نکرده‌ایم. ، باید به تصمیم خود اعتماد کم داشته باشیم و در آن تجدید نظر کنیم. از طرف دیگر، اگر متوجه شویم که یک سری محصولات سالم‌تر را با دقت در نظر گرفته‌ایم، اما بعد از آن صرف نظر کردیم زیرا فقط دونات را بیشتر از یک سیب یا گلابی می‌خواستیم، باید به تصمیم خود اطمینان داشته باشیم.
به گفته نویسندگان این مطالعه، توانایی زیر سوال بردن تصمیمات بد و اعتماد به تصمیمات خوب تا حد زیادی به میزان آگاهی فرد از قضاوت های ارزشی ذهنی و مقایسه های خود پس از تصمیم گیری بستگی دارد. این همان چیزی است که دانشمندان علوم اعصاب به آن درون نگری می گویند.
پولانیا می‌گوید: «وقتی تصمیمی می‌گیریم، می‌توانیم به ارزش آن شک کنیم و فقط در صورتی در آن تجدید نظر کنیم که واقعاً از این واقعیت آگاه باشیم که به اندازه کافی به مقایسه گزینه‌ها توجه نکرده‌ایم». این توانایی درون نگری نیز بخش مهمی از توانایی ما برای اعمال کنترل خود است. پولانیا می‌گوید بدون آن، ما به احتمال زیاد بر اساس ترجیحات خود برای مثلاً غذاهای ناسالم عمل می‌کنیم بدون اینکه آنها را زیر سوال ببریم. خبر خوب این است که می‌توانیم این توانایی را از طریق تمرین‌های تمرکز حواس و مراقبه تمرین کنیم.
پولونیا می‌گوید این مدل در نهایت می‌تواند در عینک‌های هوشمندی که حرکات چشم را ردیابی می‌کنند، گنجانده شود. او گفت: «این عینک می‌تواند از این مدل برای تعیین میزان احتیاط ما استفاده کند و زمانی که باید در مورد تصمیمی سؤال کنیم به ما اطلاع می‌دهد.
پولانیا همچنین معتقد است که این مدل می تواند برای خودروهای خودران مفید باشد. الگوریتم‌های مورد استفاده در خودروهای خودران دائماً بر اساس جریان مداوم داده‌های حسگرهای خودرو تصمیم‌گیری می‌کنند. پولانیا می‌گوید: «مدل ما می‌تواند به خودرو کمک کند تصمیمات خود را ارزیابی کرده و در صورت لزوم آنها را بررسی کند.
مطالعه در ظاهر می شود ارتباطات طبیعی.
منبع: ETH Zurich
[ad_2]
مقالات مشابه
- بوئینگ دریافت مقصر سقوط از ایالات متحده, اتیوپی محققان
- مغلوب ساختن پیشی جستن گزارش دعوت هر اوباما سناتور به کروناویروس نیروی کار — به جز میت رامنی
- 'شواهد کافی': مورد تجاوز به عنف می شود کاهش یافته و در مقابل دکتر که به نظر می رسد در تلویزیون واقعیت
- مغلوب ساختن پیشی جستن پوتین تگرگ آمریکا و روسیه روابط در جنگ جهانی دوم الب جلسه سالگرد
- بلومبرگ بمب در بحث دموکراتیک به عنوان وارن دعوا پشت
- ساینا مارکت - ایران اپلیکیشن
- نحوه استفاده از کندانسور آزمایشگاهی
- یک کشته و یک افسر پلیس زخمی شدند به عنوان اعتراض گشوده در خیابان های دیترویت
- کنکور آسان است
- بایدن به پیشنهاد $775 میلیارد کودک, مراقبت از سالمند, مراقبت از طرح بودجه تا حد زیادی توسط ثروتمند سرمایه گذاران املاک و مستغلات