یک مطالعه جدید ارتباطی بین مفهوم "سن ذهنی" و تمایل افراد برای کمک به غریبه ها پیدا می کند.
هنگامی که جن پارک نوجوانی بود و در کره بزرگ می‌شد، او فرزند ارشد خانواده‌ای بود که دو پدر و مادر شاغل داشت. او به یاد می آورد که مسئولیت هایی را بر عهده گرفت که باعث می شد احساس کند از همسالانش بزرگتر است.
پارک توضیح می دهد: «من از کودکی بزرگ شدن را یاد گرفتم. پارک می گوید: «وقتی 14 ساله بودم، برادر کوچکم را از مدرسه می بردم. من تکالیف او را بررسی می‌کردم و مطمئن می‌شدم که تا زمانی که والدین ما به خانه می‌رفتند، به او غذا داده بودند. من یک رامن برای او آماده می کردم.»
"... فواید ناشناخته سالمندی چیست که می توانیم برای خیر بیشتر استفاده کنیم؟"
این تجربه اولیه یکی از چیزهایی است که پارک، دانشجوی دکترای بازاریابی دانشگاه استنفورد را به این موضوع واداشت که چگونه برداشت افراد از سن خود می تواند بر اعمال آنها تأثیر بگذارد.
پارک که تحقیقاتش بر قضاوت و تصمیم‌گیری متمرکز است، توضیح می‌دهد: «می‌خواستم ببینم آیا سن ذهنی می‌تواند بر تصمیم‌گیری افراد برای کمک به دیگران تأثیر بگذارد یا خیر».
این کنجکاوی باعث شد تا او با شو-چی هوانگ، دانشیار بازاریابی در استنفورد GSB، در مجموعه‌ای از آزمایش‌ها شریک شود که در آن آنها تصورات شرکت‌کنندگان را از سن خود تغییر دادند تا تأثیرات آن را بر تمایل آنها به کمک به غریبه‌ها مطالعه کنند. نیازمند
این مطالعه در مقاله اخیر در مجله روانشناسی مصرف کننده، دریافت که حتی در فرهنگی که با جوانان وسواس دارد، احساس پیری بیش از سال می تواند با تشویق به نوعی رفتار اجتماعی که برای مقابله با مشکلات عمده ای مانند فقر و امدادرسانی در بلایای طبیعی لازم است، سودی حیاتی به همراه داشته باشد.
ایده های متناقض در مورد پیری
تأثیر سن ذهنی بر خیر اجتماعی پدیده‌ای است که به نظر می‌رسد عمیقاً با نگرش‌های متناقض جامعه در مورد سالمندی عجین شده است.
هوانگ گفت: در یک سطح، "ما دوست نداریم پیر شویم." ببینید چقدر پول برای کرم‌های ضد پیری و سایر محصولاتی که بخشی از صنعت چند میلیارد دلاری هستند خرج می‌کنیم تا شما را جوان نگه دارید.»
اگرچه به نظر می رسد فرهنگ آمریکایی احترام به افراد مسن را موعظه می کند، افراد مسن اغلب از نظر جسمی و فکری کمتر صلاحیت دارند. پارک می گوید: «کلیشه های منفی زیادی در مورد پیری در جامعه ما وجود دارد. «در جوامع غربی، پیری معمولاً با زوال و بیماری همراه است. اما پیری در سایر نقاط جهان کمتر مورد انگ است. بنابراین از خود پرسیدیم که مزایای ناشناخته سالمندی چیست که می‌توانیم از آن برای خیر بیشتر استفاده کنیم؟
پارک و هوانگ توضیح می دهند که پیر بودن و احساس پیری یکسان نیست. درک سن فرد لزوماً بر اساس تاریخ تولد شما نیست. در عوض، تمایل به سیال بودن دارد، از موقعیتی به موقعیت دیگر متفاوت است، و تحت تأثیر سن واقعی افراد اطراف شما قرار می گیرد.
ما همچنین دریافتیم که وقتی افراد تشویق می‌شوند احساس مسن‌تر کنند، احساس مسئولیت بیشتری می‌کنند.
هوانگ توضیح می‌دهد: «مقایسه‌های اجتماعی واقعاً می‌تواند سن شما را تغییر دهد. "اگر با دانش آموزان هزار ساله تعامل داشته باشم، احساس مسن تر شدن می کنم، که در تضاد با احساسی است که هنگام تعامل با همکاران ارشد دارم."
علاوه بر این، سن ذهنی حتی می تواند تحت تأثیر خاطرات یا افکار فرد در مورد آینده باشد. هوانگ می‌گوید: «اگر در دانشگاه به خودتان فکر کنید، وقتی می‌توانید سه روز متوالی مهمانی کنید، احساس پیری می‌کنید. اما اگر از قبل فکر کنید و دوران بازنشستگی خود را تصور کنید، می توانید در مقایسه با آن احساس جوانی کنید.
برای دریافت ایده ای از سن ذهنی، محققان آزمایشاتی را با شرکت کنندگان در سنین 18 تا 60 سال، هم در آزمایشگاه و هم در میدان انجام دادند.
پارک توضیح می‌دهد: «ما سن ذهنی افراد را با ایجاد احساس جوان‌تر یا مسن‌تر تغییر دادیم. برای استفاده از این اثر، محققان از تکنیک هایی مانند نشان دادن عکس های نوزادان و بزرگسالان به شرکت کنندگان و درخواست از آنها برای تصور نحوه تعامل آنها با آنها استفاده کردند.
اما پارک و هوانگ همچنین دریافتند که می‌توانند تصور شرکت‌کنندگان از سن را با مقایسه آنها با خاطراتشان از 15 سالگی یا تصورشان از 80 سالگی تغییر دهند.
پارک می گوید: «فقط مقایسه اجتماعی نیست که به شما احساس پیری یا جوانی می دهد. "ما دریافتیم که شما می توانید با تصور کردن خود در سنین پایین تر احساس پیری کنید" یا برعکس.
هوانگ توضیح داد: "ما می خواستیم مطمئن شویم که می توانیم درک آنها از سن ذهنی را تغییر دهیم." «وقتی فهمیدیم می‌توانیم، می‌خواستیم ببینیم چه تأثیری بر جامعه‌پذیری دارد.
افزایش مسئولیت در مواقع سخت
در آزمایش‌های بعدی، محققان تأثیر سن ذهنی را بر تمایل شرکت‌کنندگان به کمک به غریبه‌ها بررسی کردند - برای مثال، با اهدای پول به یک سازمان غیرانتفاعی که پیشگیری از سرطان پوست را ترویج می‌کند یا سگ‌های راهنما را برای افراد نابینا فراهم می‌کند، یا با دادن زمان داوطلبانه برای کمک به ساخت و ساز. پارک های عمومی و مسیرهای پیاده روی
در یک مطالعه میدانی، محققان یک غرفه در یک رویداد ورزشی استنفورد درست قبل از روز شکرگزاری برپا کردند و از بینندگان دعوت کردند تا برای اعضای خانواده یا کارکنان دانشگاه کارت های تشکر بنویسند. در این فرآیند، محققان سن ذهنی شرکت‌کنندگان را با اطلاع‌رسانی از میانگین سنی سایرینی که در رویداد کارت‌نویسی شرکت کردند، تغییر دادند. در دیگری، آنها یک کمپین کمک مالی بانک غذا در بازارهای کشاورزان محلی ترتیب دادند. در برخی موارد، آنها از داوطلبان نوجوان برای جمع‌آوری پول استفاده می‌کردند، ترفندی برای ایجاد احساس مسن‌تر در شرکت‌کنندگان. در موارد دیگر، داوطلبان 50 ساله بودند، بنابراین بسیاری از اهداکنندگان ممکن است احساس جوانی کنند.
در این مطالعات، محققان دریافتند که وقتی شرکت‌کنندگان بزرگتر در نظر گرفته می‌شوند، احتمالاً کارهایی را برای دیگرانی که هیچ ارتباط شخصی با آنها ندارند انجام می‌دهند، خواه کمک مالی، نوشتن یادداشت‌های سپاسگزاری برای غریبه‌ها یا داوطلب شدن در پروژه‌ها. این برای افرادی که هرگز ندیده اند مفید خواهد بود.
پارک گفت: «افراد اگر احساس کنند مسن‌تر هستند، به احتمال زیاد کمک مالی می‌کنند و داوطلب می‌شوند. به عنوان مثال، در آزمایش کارت نویسی، "ما متوجه شدیم که وقتی به شرکت کنندگان گفتیم که میانگین سنی سایر نویسندگان کارت 19 سال است، آنها احساس پیری کردند و یادداشت های بیشتری برای کارکنان نوشتند."
هوانگ گفت: «ما همچنین دریافتیم که وقتی افراد تشویق می‌شوند احساس مسن‌تر کنند، احساس مسئولیت بیشتری می‌کنند. «انگار جامعه بر دوش ماست. ما این احساس را داریم که انتظار می رود این دنیا را برای نسل بعدی بهتر کنیم.
سازمان‌هایی که درگیر مسائل اجتماعی هستند می‌توانند از بینش‌های جدید در مورد سن ذهنی برای بهینه‌سازی تلاش‌های خود برای جمع‌آوری سرمایه و جذب سرمایه استفاده کنند. هوانگ گفت: «اگر می‌خواهید سن ذهنی بالاتری را در مخاطبانی ایجاد کنید که می‌خواهید به آنها برسید، استفاده از داوطلبان جوان‌تر برای جذب نیرو می‌تواند کمک کند.
به گفته پارک، سن ذهنی همچنین می تواند برای شکل دادن به تبلیغات و بازاریابی محصولات دارای مسئولیت اجتماعی و سازگار با محیط زیست مورد استفاده قرار گیرد.
پارک افزود: «من همچنین به این فکر می‌کردم که چگونه می‌توانیم از این دانش برای تشویق مردم به رفتار مسئولانه‌تر در طول یک بیماری همه‌گیر، مانند پوشیدن ماسک و واکسن استفاده کنیم». ما در زمانی زندگی می کنیم که مردم بیش از هر زمان دیگری باید مسئولیت پذیر باشند.»
این یافته ها همچنین این تصور غلط را که افراد مسن دیگر نقش مهمی در جامعه بازی نمی کنند، دفع می کند.
هوانگ گفت: "ما می خواهیم با این کلیشه مبارزه کنیم که سن باعث می شود بهره وری کمتری داشته باشید." برعکس، برای هر سازمانی که مدل درآمدی آن مبتنی بر کمک‌های مالی است، بقای آنها به این بستگی دارد که مردم در قبال دیگران احساس مسئولیت کنند و این اغلب به معنای تکیه بر افرادی است که به طور ذهنی احساس پیری می‌کنند.»
همانطور که هوانگ با خنده خاطرنشان می کند: "با افزایش سن، احساس می کنم به سمت ایده هایی جذب می شوم که مزایای بالقوه احساس پیری را بررسی می کنند."
محققان دیگری از دانشگاه بوستون و گوگل در حال کار بر روی این پروژه هستند.
منبع: استیو هاوک برای دانشگاه استنفورد
[ad_2]