کمی ورزش می تواند علائم جنگ خلیج فارس را کاهش دهد
او این را به اشتراک می گذارد
عضو
شما آزاد هستید که این مقاله را تحت مجوز Attribution 4.0 International به اشتراک بگذارید.
طبق یک مطالعه جدید با استفاده از مدل های حیوانی، ورزش چند بار در هفته می تواند علائم مرتبط با بیماری جنگ خلیج فارس را بهبود بخشد.
سه دهه از پاسخ 700000 سرباز آمریکایی به حمله به کویت در طول جنگ اول خلیج فارس می گذرد. بیش از یک سوم این نیروها هنوز از بیماری جنگ خلیج فارس (GWI) رنج می برند.
GWI که قبلا به عنوان سندرم جنگ خلیج فارس شناخته می شد، با کاهش مداوم عملکرد شناختی، مشکلات حافظه، اختلالات خلقی و خواب، درد مزمن و خستگی مشخص می شود.
علت دقیق GWI مشخص نیست، اگرچه تصور می شود ترکیبی از داروی پیشگیری کننده پیریدوستیگمین برومید (PB)، دافع پشه N، N-دی اتیل-m-تولوامید (DEET)، حشره کش پرمترین (PER)، بسیاری از آفت کش ها، دوزهای پایین سارین و استرس مزمن ناشی از جنگ مقصر هستند.
تسکین قدرتمند
پیش از این، Ashok K. Shetty، استاد گروه پزشکی مولکولی و سلولی و دانشیار انستیتوی پزشکی احیا کننده در کالج پزشکی دانشگاه A&M تگزاس، نشان داد که ترکیبی از این مواد شیمیایی می‌تواند تغییرات عمده هیپوکامپ مرتبط با GWI را خلاصه کند. یعنی استرس اکسیداتیو و التهاب عصبی.
او همچنین در کار خود با مونوسدیم لومینول نشان داد که این تغییرات برگشت ناپذیر نیستند. علیرغم یافته‌های مثبت، غیرعملی بودن دارویی که هنوز توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید نشده است، شتی را بر آن داشته است تا ابزارهای مقرون به صرفه‌تری را بررسی کند.
شاید با ساده‌ترین مداخله‌ای که می‌توان درخواست کرد، دریافت که دویدن چندین بار در هفته می‌تواند در تسکین علائم مرتبط با GWI موثر باشد.
وی گفت: ما یک رژیم ورزشی متوسط و دوره ای را ترجیح دادیم زیرا اکثر جانبازان GWI نیز درد مزمن دارند و بنابراین یک رژیم ورزشی سخت برای جانبازان GWI دشوار خواهد بود.
شتی و تیمش با استفاده از این رژیم ورزشی داوطلبانه تصمیم گرفتند تا تعیین کنند که آیا این رژیم می تواند در تسکین علائم شناختی و مولکولی GWI موثر باشد یا خیر.
با نگاه دقیق‌تر، بسیاری از اختلالات سیستم عصبی مرکزی GWI عمدتاً مشکل هیپوکامپ است، ناحیه‌ای از مغز که برای شکل‌گیری حافظه و یادآوری، یادگیری و خلق و خوی حیاتی است. کاهش نوروژنز هیپوکامپ، افزایش مداوم استرس اکسیداتیو و التهاب مزمن که با هیپرتروفی آستروسیت ها، میکروگلیا فعال شده، و غلظت بالای واسطه های پیش التهابی مشخص می شود - همه علائم مولکولی GWI - قبلاً به عنوان کمک به عملکرد شناختی و خلق و خوی شناسایی شده بودند.
خوشبختانه، برای چندین دهه، یک عمل ساده دویدن برای بهبود عملکرد شناختی، کاهش تغییرات نامطلوب گلیال، و بهبود نوروژنز هیپوکامپ در مدل‌های مختلف حیوانی نشان داده شده است.
فواید برای دانش و خلق و خو
شتی مطالعه‌ای انجام داد که به طور موثر علائم هیپوکامپ GWI را بازسازی می‌کند و آنها را از طریق ورزش متوسط و به صورت کاملاً داوطلبانه بررسی می‌کند.
این تیم با استفاده از سه تست برای عملکرد شناختی، مدل های حیوانی را در هر دو گروه ورزش و کم تحرک آزمایش کردند. آنها عملکرد شناختی و عملکرد خلقی را با استفاده از آزمایش وابسته به هیپوکامپ آزمایش کردند که توانایی مدل حیوانی را در تشخیص تغییرات کوچک در محیط ارزیابی می کرد. وضعیت منحنی دندان و توانایی آن برای ایجاد خاطرات اپیزودیک جدید با استفاده از آزمون جداسازی مدل مورد ارزیابی قرار گرفت، جایی که مدل باید بین تجربیات مشابه اما نه یکسان تمایز قائل شود.
انگیزه و رفتار شبه اضطرابی با یک آزمون جدید برای خوردن افسرده ارزیابی شد. این آزمایش قبل از اینکه به آن اجازه دهد در محیط جدیدی تغذیه کند، غذا را نگه می‌دارد، جایی که زمان لازم برای اولین گاز گرفتن مدل حیوانی معیاری برای رفتارهای اضطرابی است.
شتی دریافت که در گروه دویدن، حافظه وابسته به هیپوکامپ و عملکرد جداسازی مدل در مقایسه با گروه کم تحرک بهبود یافته و همچنین کاهش قابل توجهی در رفتارهای شبه اضطرابی داشت. نتایج ایمونوهیستوشیمی میکروگلیا و آستروسیت هیپوکامپ مشابه است.
شتی می‌گوید: «مطالعه ما نشان داد که حتی با ورزش دوره‌ای، میکروگلیا و آستروسیت‌های فعال شده می‌توانند مجبور شوند به استراحت بازگردند و عملکردهای فیزیولوژیکی را انجام دهند و با کاهش انتشار سیتوکین‌های پیش‌التهابی مضر». چنین تغییراتی احتمالاً عملکرد عصبی را بهبود می بخشد و اختلالات شناختی و اختلالات خلقی را کاهش می دهد.
اگرچه نشان داده شده است که ورزش دویدن به طور موثری از شبکه عصبی موجود پشتیبانی می کند و به طور مثبت بر علائم شناختی و خلقی نشان داده شده توسط GWI تأثیر می گذارد، همچنین نشان داده شده است که مزایای مثبتی بر نوروژنز (فرآیندی مرتبط با ایجاد خاطرات جدید و حفظ خلق و خوی بهتر) دارد. ، در میان چیز های دیگر).
هیپوکامپ از این نظر منحصر به فرد است که نورون های جدیدی را در طول زندگی ایجاد می کند - یک ترفند نادر در عصب شناسی و نگرانی اصلی برای GWI و سایر بیماری های عصبی. شتی و تیمش این کار را با استفاده از دو نشانگر برای نورون های نوزاد انجام دادند. با هم، درجه نوروژنز هیپوکامپ در گروه‌های بی‌تحرک و تمرینی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت و نشان داد که نوروژنز هیپوکامپ تنها پس از هشت هفته ورزش بهبود می‌یابد و پس از قطع دویدن به خوبی ادامه می‌یابد.
ماهیدار کدالی، محقق موسسه پزشکی بازساختی و اولین نویسنده این مطالعه، می گوید: «توانایی ورزش دوره ای متوسط برای تبدیل میکروگلیای فعال شده و همچنین افزایش تولید نورون های جدید در هیپوکامپ، شگفت انگیز است.
بیش از یک بیماری از جنگ خلیج فارس
التهاب عصبی مزمن منحصر به GWI نیست.
شتی می‌گوید: «این یافته در مورد مغز پیر نیز صدق می‌کند، زیرا التهاب عصبی مزمن متوسط، که با میکروگلیا فعال و آستروسیت‌های فعال مشخص می‌شود، یکی از دلایل اصلی کاهش یادگیری و حافظه ناشی از افزایش سن است.»
تأثیرات جنگ خلیج فارس امروزه توسط بیش از 250000 جانباز احساس می شود. تسکین ممکن است نزدیکتر از آنچه قبلاً تصور می شد باشد.
شتی می گوید: «حتی ورزش متوسط و دوره ای برای بهبود قابل توجه عملکرد مغز در مدل مزمن GWI کافی است. و این احتمالاً برای اکثر جانبازان مبتلا به GWI مزمن امکان پذیر است.
این مطالعه در مجله ظاهر می شود مغز، رفتار و ایمنی.
منبع: جردن نیومن برای دانشگاه تگزاس A&M
[ad_2]