تحقیقات جدید نشان می‌دهد که می‌توان فواید مغزی که موش‌های ماراتن از آن لذت می‌برند را به همسالان خود منتقل کرد.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که خون موش‌های بالغ جوان که ورزش زیادی می‌کنند، برای مغز موش‌های ولگرد هم سن مفید است. به نظر می رسد یک پروتئین واحد در خون موش های تمرینی تا حد زیادی مسئول این مزیت باشد.
این کشف می‌تواند راه را برای درمان‌هایی باز کند که - با مهار التهاب مغز در افرادی که زیاد ورزش نمی‌کنند - خطر ابتلا به بیماری‌های نورودژنراتیو را کاهش داده یا پیشرفت آن را کاهش می‌دهند.
برای مطالعه در طبیعتمحققان نمونه خون موش های تمرین کرده و ولگرد هم سن را مقایسه کردند. آنها نشان دادند که تزریق خون از موش‌های در حال اجرا، التهاب عصبی را در موش‌های کم تحرک کاهش می‌دهد و عملکرد شناختی آنها را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، محققان پروتئین خونی را جدا کرده‌اند که به نظر می‌رسد نقش مهمی در اثر ضد التهابی ورزش دارد.
پیوندهای التهاب عصبی
تونی ویس کوری، نویسنده ارشد، استاد عصب شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه استنفورد، می گوید: التهاب عصبی به شدت با بیماری های تخریب کننده عصبی در انسان مرتبط است. او گفت که مطالعات حیوانی نشان می‌دهد که التهاب عصبی اختلالات عصبی را تسریع می‌کند و معکوس کردن یا کاهش التهاب عصبی می‌تواند سلامت شناختی را طولانی‌تر کند.
Wyss-Coray می‌گوید هر فردی که از آنفولانزا رنج می‌برد می‌تواند با از دست دادن عملکرد شناختی ناشی از یک عفونت ویروسی که باعث تب می‌شود مرتبط باشد. بی‌حال می‌شوید، احساس جدایی می‌کنید، مغزتان آنقدر خوب کار نمی‌کند، به وضوح به یاد نمی‌آورید.»
این نتیجه، حداقل تا حدی، التهاب در سراسر بدن به دنبال عفونت است. همانطور که سیستم ایمنی بدن شما مبارزه خود را تشدید می کند، التهاب به مغز شما سرازیر می شود. ویس-کورای، متخصص عصبی-ایمونولوژیست که در مطالعه‌ای که در اوایل سال جاری منتشر شد، علائم التهاب مغزی را در افرادی که بر اثر کووید-19 فوت کرده‌اند، شناسایی کرد، التهاب عصبی همچنین پیشرفت بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی را تشدید می‌کند.
از قبل مشخص شده است که ورزش باعث تعدادی از تظاهرات سالم در مغز می شود، مانند تولید بیشتر سلول های عصبی و التهاب کمتر.
Wyss-Coray می‌گوید: «ما دریافتیم که این تأثیر ورزش را می‌توان تا حد زیادی به عواملی در خون نسبت داد و می‌توانیم این تأثیر را به فردی هم سن و سالی که تمرین نمی‌کند منتقل کنیم».
موش ها 4-6 مایل در شب می دوند
موش ها عاشق دویدن هستند. اجازه دهید موش در قفس به یک تردمیل به قطر چند اینچ دسترسی داشته باشد و بدون آموزش یا تذکر، شبی 4 تا 6 مایل (آنها در طول روز می خوابند) با پاهایی که بسیار کوتاهتر از ما هستند، حرکت می کند. اگر چرخ را قفل کنید، موش به اندازه کافی ورزش را ثبت نمی کند، اگرچه همچنان آزادانه در اطراف قفس خود حرکت می کند (تقریباً معادل رفتن گهگاهی به آشپزخانه برای گرفتن آبجو یا میان وعده از یخچال).
محققان در سلول‌های موش‌های آزمایشگاهی 3 ماهه که از نظر متابولیکی معادل 25 ساله بودند، چرخ‌های کاربردی یا قفل‌شده قرار دادند. یک ماه دویدن ثابت کافی بود تا میزان نورون ها و سایر سلول ها را در مغز موش های ماراتن در مقایسه با موش های کم تحرک به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
سپس محققان خون یک دونده ماراتن را جمع آوری کردند و به عنوان گروه شاهد، موش های رشته ای را جمع آوری کردند. سپس، هر سه روز یکبار، پلاسما (کسری از خون بدون سلول) را از یک ماراتن یا موش مبل به موش های دیگر ولگرد تزریق کردند. هر تزریق معادل 7 تا 8 درصد از کل حجم خون موش گیرنده بود. (معادل آن در انسان حدود 50 تا 75 درصد یک پینت است.)
ویس-کورای می‌گوید: «موش‌هایی که از یک دونده خون دریافت می‌کردند باهوش‌تر بودند. در دو آزمایش مختلف حافظه آزمایشگاهی، موش‌های ولگردی که پلاسمای ماراتن تزریق شده بودند، از همتایان خود که به همان اندازه بی تحرک بودند که پلاسمای کاناپه دریافت کردند، بهتر عمل کردند.
علاوه بر این، موش‌های کم‌تحرکی که پلاسما را از موش‌های ماراتن دریافت کردند، سلول‌های بیشتری داشتند که نورون‌های جدیدی را در هیپوکامپ (ساختار مغز مرتبط با حافظه و مسیریابی) تولید می‌کردند تا موش‌هایی که روی مبل پلاسما تزریق می‌شدند.
محققان سطوح فعال‌سازی هزاران ژن را در هیپوکامپ موش‌های ماراتن ولگرد با موش‌های دریافت‌کننده پلاسمای کاناپه مقایسه کردند. از حدود 2000 ژنی که سطح فعال سازی آنها در پاسخ به پلاسمای ماراتن تغییر کرده است، 250 ژنی که سطح فعال سازی آنها بیشتر تغییر کرده است به شدت با فرآیندهای التهابی و تغییرات در سطوح مرتبط هستند. فعال شدن آنها نشان دهنده التهاب عصبی کمتر در موش هایی است که خون دریافت کرده اند. از یک ماراتن انتقال خون
ویس-کورای می‌گوید: «خون دوندگان بدیهی است که کاری به مغز انجام می‌داد، حتی اگر خارج از مغز به‌طور سیستماتیک منتقل شود».
با عطف به مطالعه پروتئین‌های خون موش‌های ماراتن، محققان 235 پروتئین مختلف را شناسایی کردند که 23 پروتئین کمیاب‌تر و 26 پروتئین در دونده ماراتن نسبت به موش‌های نیمکت‌دار فراوان‌تر بود.
تعدادی از این پروتئین‌های بیان‌شده متفاوت به آبشار کمپلمان، مجموعه‌ای از حدود 30 پروتئین خون که با یکدیگر تعامل می‌کنند و پاسخ ایمنی به پاتوژن‌ها را تحریک می‌کنند، مرتبط هستند. Wyss-Coray اشاره می کند که التهاب مزمن ناشی از فعال شدن غیر طبیعی سیستم کمپلمان، به نظر می رسد پیشرفت بسیاری از بیماری های عصبی را تسریع می کند.
فقط 1 پروتئین
حذف یک پروتئین، خوشه، از پلاسمای موش های ماراتن تا حد زیادی اثر ضد التهابی آن را بر روی مغز موش های ولگرد خنثی می کند. هیچ پروتئین دیگری که دانشمندان به روشی مشابه آزمایش کرده اند تأثیر مشابهی ندارد.
Cluster، یک بازدارنده آبشار کمپلمان، به طور قابل توجهی در خون دوی ماراتن بیشتر از خون کاناپه ها بود.
آزمایش‌های بیشتر نشان می‌دهد که خوشه به گیرنده‌هایی که در سلول‌های اندوتلیال مغز فراوانند، سلول‌هایی که رگ‌های خونی مغز را می‌پوشانند، متصل می‌شود. Wyss-Coray گفت که این سلول ها در اکثر بیماران آلزایمر ملتهب هستند، که مطالعه او نشان داد سلول های اندوتلیال خون قادر به انتقال سیگنال های شیمیایی از خون در گردش، از جمله سیگنال های التهابی، به مغز هستند.
خود این خوشه، اگرچه در خارج از مغز تجویز می‌شد، توانست التهاب مغزی را در دو گونه مختلف از موش‌های آزمایشگاهی که دارای التهاب حاد در سراسر بدن یا التهاب عصبی مزمن مرتبط با آلزایمر بودند، کاهش دهد.
به طور جداگانه، محققان دریافتند که در پایان یک برنامه شش ماهه تمرینات هوازی، 20 جانباز نظامی با اختلال شناختی خفیف، که پیش‌آزمون بیماری آلزایمر است، سطح خوشه‌های خونی بالایی داشتند.
Wyss-Coray حدس می‌زند که دارویی که اتصال خوشه به گیرنده‌های آن در سلول‌های اندوتلیال مغز را تقویت یا تقلید می‌کند، ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری‌های عصبی مرتبط با التهاب عصبی، مانند بیماری آلزایمر، کمک کند.
زورین دی میگل، همکار سابق فوق دکترا در گروه Wyss-Coray و اکنون استادیار روانشناسی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، Monterey Bay، نویسنده اصلی این مطالعه است.
بودجه توسط مؤسسه ملی بهداشت، وزارت امور کهنه سربازان ایالات متحده، وزارت دفاع ایالات متحده، انجمن آلزایمر، بنیاد ماری کوری، بنیاد NOMIS، بنیاد سیمونز و موسسه نورولوژی وو تسای پروژه جوان سازی مغز با حمایت تامین می شود. از بنیاد برتا
منبع: دانشگاه استنفورد
[ad_2]
مقالات مشابه
- Andra روز: درست Allyship نیاز تمایل به ناراحت کننده
- Kansas City Chiefs بازیکن جرثقیل Nnadi جشن سوپر باول پیروزی با تصویب پرداخت هزینه برای پناهگاه سگ
- Watch: A New York City Doctor Warns of COVID-19’s Long-Term Effects
- اجتماعی فاصله حدود به یک کل خیلی سخت تر
- روزانه شایعات: 26 ژوئن 2020
- این هفته خبر خوب: 28 مه سال 2020
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- "ما باید این موضوع با دقت بسیار': سازمان ملل تحت فشار به شل COVID-19-مربوط به قوانین
- هیچ کانادایی airlifted از چین نشان داد coronavirus علائم در طول پرواز, وزیر بهداشت می گوید
- Former Census Bureau directors warn of 'seriously incomplete' count after Trump administration cuts it short